( 15 )
====
سردمدار این دشت پهناور
سرشک پربار باران بهاریست
بر این گستره بی حاصل
تا ندا دهد
از رازهای نهفته خویش
و بازگوید
از عصیان اندوه خویش.
حالیا
پر بارتر از سرشک باران
فروریختن سرنوشت توست
با عمری تلاش در فرسایش جان و تن
بی هیچ عشوه ای
از برای گریز از آنچه
او را چون آونگی
با خویش می کشاند
تا آنرا «زندگیش» نامند.
لیکن این پیمایش های تهی از عشق
بنای یادمانی را در ذهن بر پا نمی دارد
چرا که این خود پیمایش تکرار است و بس.
با این فرآیند
تنها پیمایش های مملو از عشق
تکرار نخواهند شد
زیرا آنان
با دل و جان
عهدی واحد را پیمان بسته اند.
---------------------------------------------------------------
جمال الدین جلالی پور
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
نویسنده: 